Η Ψυχοπαθολογία του Πολιτικού Του Φ.Μωρόγιαννη *

Transcript

1 Η Ψυχοπαθολογία του Πολιτικού Του Φ.Μωρόγιαννη * Ωριμάσαμε ως συντεταγμένη δημοκρατική κοινωνία με κοινοβουλευτικούς θεσμούς, περιφερειακή οργάνωση και τοπική αυτοδιοίκηση έως σήψης λίγο πριν την απόλαυση αυτής της αξιοθαύμαστης ωρίμανσης Ενώ οδεύουμε προς το φθινόπωρο με ελαφρά καρδία παρά τα δεινά που μας κατατρέχουν(ατομικά και κοινωνικά), το λίγο ενδιαφέρον που απέμεινε από τον αδηφάγο εγωισμό μας για τα κοινά, εξαντλείται σε κριτικές απαξίωσης και περιφρόνησης των υποψηφίων στις επικείμενες εκλογές για την εκλογή δημάρχων και νομαρχών στις πόλεις και τα χωριά της επικράτειας. Απαξία παντού. Χαμηλό έως χαμηλότατο το επίπεδο των υποψηφίων, θρασύτατες υποψηφιότητες, αδιαφορία των πολιτών αλλά όχι των κολλητών.αδράνεια των κοινωνικών συμπεριφορών και διαιώνιση του πελατειακού συστήματος, σε μια κοινωνική πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από κρίση σε όλα τα επίπεδα. Δεν ξέρουμε γιατί ζούμε συντεταγμένα και ομαδικά, δεν έχουμε καθορίσει την λεπτή διάκριση μεταξύ ατομικού και συλλογικού, δεν έχουμε εμπεδώσει την έννοια του κοινού οφέλους, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μας έναντι εαυτών και αλλήλων, δεν έχει ωριμάσει μέσα μας η κατάσταση του αυτόνομου πολίτη, δεν έχει εξαφανίσει η ασυγχώρητη επιτρεπτικότητά μας τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής, κακογουστιάς, ύβρεως και τιμωρησίας όπως ταιριάζουν σε κάθε ανθρώπινη κατάσταση Επειδή απόλυτες αλήθειες και νόμοι δεν υπάρχουν για να οργανώσουν την ανθρώπινη κοινωνία, ό,τι τις οργανώνει και τις συναποτελεί ως ολότητα, θα κινείται στα όρια της επιβολής προτύπων και νόμων αλλά θα διολισθαίνει συνεχώς από την πραγμάτωση των, λόγω της αδράνειας, της αβελτηρίας, της απληστίας, της επιθετικότητας και της αυτοκαταστροφικότητας των ανθρώπων κάθε κοινωνίας, ιδαίτερα της δικής μας, που απολαμβάνοντας μια πρωτόγνωρη οικονομική ευμάρεια, αδυνατεί να επεξεργαστεί όρους και κανόνες μιας πραγματικής συνοχής που θα περιλαμβάνει όρους εθνικής επιβίωσης, μέχρι όρους και συνθήκες εκπαίδευσης όσο και όρους μιας ειλικρινούς και σοβαρής συνδιαλλαγής και επικοινωνίας που θα αφορούν την πολιτική εκπροσώπηση, την ανάληψη και διεκπεραίωση ρόλων και αξιωμάτων, την πολιτική νομιμοποίηση των 1

2 απόψεων μας για την ζωή, την κοινωνία, την πόλη μας, την πατρίδα μας. Αντί λοιπόν να προβληματιζόμαστε δημόσια για τους όρους και την κανονιστικότητα της πολιτικής εκπροσώπησης, απολαμβάνουμε-βοηθούντος και του λαικίστικου (ηλεκτρονικού και έντυπου)τύπου το λάιφ στάιλ των υποψηφίων στις εκλογές, με όρους ασαφείς όπου οι χειρότερες πλευρές τόσο των υποψηφίων δημάρχων και νομαρχών, όσο και των ψηφοφόρων, κυριαρχούν. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ξεχωρίζουν οι δύο πόλοι της επικείμενης κοινωνικής σύμβασης. Από τη μια η παθογένεια της κοινωνίας των πολιτών, των κατοίκων και των ψηφοφόρων της κοινωνίας μας και από την άλλη η ψυχοπαθολογία των πολιτικών που συνειδητά η ασυνείδητα νομιμοποιεί θεσμικά το άνομο, ανισόρροπο και καταστροφικό δίπολο. Ατομική και Κοινωνική Παθογένεια από την μια, Ψυχοπαθολογικός χειρισμός και χαοτική νομιμοποίηση των πολιτικών από την άλλη. Και επειδή σε αυτό το κείμενο σχολιάζεται η ψυχοπαθολογία του Πολιτικού του υποψηφίου για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, ας προτάξουμε ευθύς εξαρχής το αιτούμενο. Ειλικρινής σχέση μεταξύ πολιτικού και πολίτη με όρους οραματικής ενσυναίσθησης. Δηλαδή ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ, ΚΑΙ Ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΕΙ. Έτσι η οραματική ενσυναίσθηση οργανώνει την ενεργό εμπιστοσύνη μεταξύ πολίτη και πολιτικού και αμφότεροι συναποτελούν ένα δημιουργικό δίπολο γενεσιουργού πολιτικής. Η οραματική πολιτική ενσυναίσθηση όμως,προσκρούει στην εγγενή ψυχοπαθολογία του Πολιτικού στην Ελλάδα. Να κάποια χαρακτηριστικά της. 1.Ο ναρκισσισμός. Αποτελεί το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της προσωπικότητας των υποψηφίων ανεξαρτήτως κομμάτων και χρωμάτων. Χαρακτηρίζεται ως έλλειψη κατανόησης των αληθινών αναγκών των πολιτών, ελάχιστη συναισθηματική επαφή, μειωμένη κοινωνική μάθηση και προσαρμογή καθώς και χειραγώγηση της κοινωνίας προς ίδιον όφελος. Ο ναρκισσιστικός πολιτικός δεν συνεργάζεται-γιατί δεν αναγνωρίζει στους άλλους ισότιμες ικανότητες, δεν αναγνωρίζει τα λάθη του και δεν διορθώνεται ποτέ Η κοινωνία είναι ο καθρέπτης που τον αποκαλύπτει και θεωρεί πως 2

3 τιμά την κοινωνία η ανεκτίμητη-εξακολουθητικά ύπαρξή του, έως της τελικής καταστροφής αμφοτέρων. 2.Η Αμετροέπεια. Η συμπεριφορά, ο λόγος και η ομιλία των υποψηφίων, δείχνουν το ξεπέρασμα κάθε ανθρώπινου ορίου. Όλα είναι εφικτά, όλα είναι πραγματοποιήσιμα από τον ίδιο, όλα είναι ευχάριστα και αισιόδοξα, όλα είναι γνωστά στον υποψήφιο που κινείται με ξεχωριστή άνεση επί παντός του επιστητού. Απόρροια των παραπάνω η γελοιοποίηση πολλών υποψηφίων που με δική τους ευθύνη καταστρέφουν και αποδομούν κάθε προσπάθεια συλλογικής πραγμάτωσης. 3.Η Υστεροβουλία. Παλιότερα κάποιοι πίστευαν ότι υπήρξαν προσωπικότητες της πολιτικής ζωής και της αυτοδιοίκησης που θυσίαζαν το ενεργητικό τους, τον χρόνο τους, τα χρήματα τους και ενίοτε και την υγεία τους για την ευημερία της πόλης και της χώρας. Ποιος ξεχνά την προσφορά του Κώστα Φρόντζου και του Βασιλείου Πυρσινέλλα στα Ιωάννινα. Ποιος δεν συμπονά την απρόσμενη αλλά ανθρώπινη αυτό-θυσία του Γεωργίου Μελανίδη. Κανείς και όλοι τους τιμούν. Σήμερα όμως όλες οι υπηρεσίες που παρέχουν οι εκλεγμένοι της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι αμοιβόμενες και ως εκ τούτου ο ελάχιστος δαίμων καραδοκεί Αλλωστε στην Ελλάδα του 2006 ουδείς εμίσησε ή μισεί το χρήμα και φυσικά μηδείς εμίσησε την δόξα 4.Η Παγιδευτική εμπλοκή. Είναι γνωστή η ασφυκτική περικύκλωση των υποψηφίων από υστερόβουλους πολίτες και άπληστες εκζητήσεις και η αδυναμία των πολιτικών να αποφύγουν την πλουσιοπάροχη ανταποδοτικότητα. Έτσι ο νόμος εξοστρακίζεται και η ανομία διαχέεται και νομιμοποιείται προβαλλόμενη ως η καλλίτερη λύση για όλους. 5.Η Ανειλικρίνεια. Ο ξύλινος λόγος έχει περιγραφεί πολύ καλά και έχει επαρκώς κατανοηθεί από τους ψηφοφόρους, δεν έχει όμως εξοβελισθεί. Υπερβολές, ψευτιές, εξυπνάδες, κόλπα, υποσχέσεις και χονδροειδή ψέματα αποτελούν τα λοιπά εργαλεία της ψευδούς συνείδησης των υποψηφίων. 6.Η Τεμπελιά και η αγωνία μιας ψευδεπίγραφης διαχείρισής της. Δεκάδες ανεπάγγελτοι εισοδηματίες και ανειδίκευτοι δημόσιοι υπάλληλοι συνωθούνται στα ψηφοδέλτια. Και αυτό εξ αιτίας της κατοχής άφθονου χρόνου έτσι ώστε να επιβεβαιώνεται η παλιά ρήση ότι ο χρόνος είναι χρήμα.δόξες και τιμές. Ξεχωριστή θέση σε αυτή την κατάσταση έχει η λανθάνουσα αλλά βαθιά υποτίμηση της προσωπικής και δημιουργικής εργασίας του ατόμου που ζει σε 3

4 μια κοινωνία. Σε ελάχιστες περιπτώσεις η διαχείριση της τεμπελιάς επισυμβαίνει να γίνεται έργο πραγματικό. Συνήθως συμβάλλει στην αναπαραγωγή της μέσω παραδειγματικών μοντέλων για τους πολίτες μέσω του ρόλου της κοινωνικής μάθησης. 7.Η Ανομία των εκλεγμένων. Πράγματι στην χώρα μας υπάρχει μια θεσμική και κοινωνική ανοχή της ανομίας των πολιτικών έτσι ώστε ο εκλεγμένος τοπικός δήμαρχος ή νομάρχης ή σύμβουλος να βρίσκεται στο απυρόβλητο. Ετσι οργανώνεται μια κοινωνικά νομιμοποιημένη δραπέτευση από τον νόμο..αβρόχοις ποσί. Ας αναλογιστούμε αν κάποιος δήμαρχος, ή νομάρχης εισπράττει κλήση για παράνομο παρκάρισμα, οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα, έλεγχο στην επιχείρηση ή το κατάστημα για φορολογικές παραβάσεις κλπ. Η παράξενη γοητεία της θεσμικής ανομίας και η ασυλία του ακαταδίωκτου 8.Η εισδοχή σε μια νέα ελίτ των τοπικών εκλεγμένων. Αναμφίβολα η κατοχή ενός αξιώματος καταργεί κάθε έννοια σεμνότητας και ταπεινότητας-όπως παράταιρα εύχεται ο πρωθυπουργός για τα μέλη της κυβέρνησης του. Οι αρμοδιότητες των Δήμων και των Νομαρχιών ως διαχειριστών χρημάτων και εισηγητών νομικών ρυθμίσεων για το σύνολο-εκτός της υγείας, παραμέτρων της κοινωνικής ζωής καθιστά τους άρχοντες της αυτοδιοίκησης πραγματικούς πασάδες της ζωής χωρίς μάλιστα νομικούς περιορισμούς. Έτσι βλέπουμε πανελλαδικά μια προιούσα ενίσχυση της ισχύος και της γοητείας που ασκεί ο ρόλος του δημάρχου η του νομάρχη(και του περιφερειάρχη) εις βάρος του βουλευτή η του κρατικού αξιωματούχου. Η διαμόρφωση και η οργάνωση της ελίτ των δημάρχων των νομαρχών και των περιφερειαρχών είναι πλέον μια πραγματικότητα, μια νέα γραφειοκρατία πολλών απολίτιστων και φιλόδοξων ανθρώπων που με όρους απληστίας, κοινωνικής ανομίας και άμετρης φιλοδοξίας για πλουτισμό και δόξα εισβάλλει στην κοινωνική ζωή της κάθε πόλης και της χώρας. 9.Ο φθόνος και η απουσία συναλληλίας. Είναι προφανές ότι η είσοδος σε τέτοια προνομιούχα και ευνοικά δίκτυα καθενός ανθρώπου, εγείρει το αίσθημα της υπεροψίας και της σπουδαιότητας. Ποιος εκλεγμένος δεν υπερηφανεύεται για το κατόρθωμα της εκλογής του και ποιος δεν θεωρεί γεγονός ζωής την κατάληψη ενός αξιώματος στην αυτοδιοίκηση όπου όλα είναι πιο φανερά γιατί στο τοπικό επίπεδο τόσο η δύναμη όσο και η αδυναμία 4

5 φαίνονται εντελώς και πλήρως Ποιος δήμαρχος η νομάρχης η περιφερειάρχης δεν ένιωσε ανώτερος από τους συμπολίτες του την ίδια ώρα που τους εγκαλεί να πορευτούν μαζί για την εκλογική νίκη του συνδυασμού. Δεν υπάρχει ΜΑΖΙ. Ο εκλεγμένος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι αμοιβόμενο στέλεχος της νέας πολιτικής ελίτ διορισμένος ή εντεταλμένος άνωθεν από το κόμμα, το κράτος ή την κλειστή ομάδα που λαμβάνει τις αποφάσεις. Επομένως συνειδητά η ασυνείδητα φθονεί τον λαό που τον εκλέγει ως ανώτερος εντεταλμένος και χαρισματικός και αντιστρόφως φθονείται γι αυτήν ακριβώς της εξαίρεση. Ετσι το ψυχικό χάσμα αυξάνει και η συνεννόηση εκτρέπεται σε βία η αυθαιρεσία. 10.Η Iδιοτέλεια. Η προσωπική ωφέλεια είναι μείζον κριτήριο της εκλογικής καθόδου που συμβολίζει την εξαργύρωση της ανθρώπινης προσπάθειας για κοινωνική σχέση συνεννόησης σε σχέση απολαβής. Η αδιαφορία για την ιστορία της πόλης και της περιοχής και η επί τούτου νεοπαγής και αμετάπειστη ιδεολογική κατασκευή μιας χειριστικής ιδιοτέλειας του πολιτισμού, των συμπεριφορών, της απλής αγάπης και αποδοχής που τυγχάνουν οι δυνατοί από τους αδυνάτους και οι ισχυροί από τους ανίσχυρους είναι εντυπωσιακή. Τσιγγάνοι, αλλοδαποί, μειονεκτούντες, αντιμετωπίζονται με όρους πολιτικού χειρισμού και όχι με όρους ανθρώπινης οραματικής ενσυναίσθητης πολιτικής. 11.Ιδεολογική ασάφεια και Αμοραλισμός. Δεν υπάρχουν σταθερές αρχές παρά μόνον οι συνθήκες της συγκυρίας. Ό,τι ευνοεί τον υποψήφιο των τοπικών εκλογών και τις στατιστικές του κόμματος που τον στηρίζει είναι ιδεολογικά υγιές και πειστικό. Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου. Δεν υπάρχει άλλη ηθική από την επικράτηση και την νίκη. Οι ηττημένοι και οι αδύνατοι ηθικολογούν. Ετσι αριστερόφρονες συνεργάζονται με δεξιούς εξωνημένοι πασόκοι αναζητούν εστία στην αριστερά, μεγαλοιδεάτες αριστερά στεγάζονται στην δεξιά και το κέντρο, δεν υπάρχει καμιά αρχή που να κανοναρχεί το ηθικό αίτημα του ανθρώπου να αναγνωρίζει και να αναγνωρίζεται σαφώς από το στίγμα του και από το στίγμα του άλλου με όρους διαχρονικότητας. Η πολιτική συναλλαγή στην τοπική αυτοδιοίκηση έγινε εμποροπανήγυρις. 12.Απολίτιστη συμπεριφορά, έλλειψη ιδεών και καινοτομίας στην παρουσία και την οργάνωση των προτάσεων. Λείπει ο καθαρός και πραγματικός λόγος 5

6 και λογισμός που νοηματοδοτεί τα υποκείμενα και τους ανθρώπους. Γιατί κανείς υποψήφιος, δεν καταθέτει καμιά αλήθεια στο πολιτικό προσκήνιο. Ακόμη και τα ΑΜΕΑ μετασχηματίζονται σε θλιβερούς πολιτικάντηδες όταν αναλάβουν την εξουσιαστική δομή της εκπροσώπησης-ίσως γίνονται και χειρότεροι λειτουργοί, τα παραδείγματα είναι άφθονα. Ο πολιτικός ή θα είναι αυθεντικός ή δεν θα υπάρχει καθόλου. Αυτή είναι η λυδία λίθος για να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι. Αυθεντικότητα, οραματική ενσυναίσθηση, αυτοθυσιαστική αλληλοπεριχώρηση, αξιακό σύστημα και αδιαπραγμάτευτοι κανόνες συναλληλίας είναι το αιτούμενο το διακύβευμα και το πρόταγμα στην επικείμενη εκλογική μικροδιαπραγμάτευση των μικρών διαχειριστών της θεσμικής μας ευπρέπειας. Καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους Ο Νίκος Γκόντας παλεύει να γίνει ο δήμαρχος από μέταλλο και ξύλο. Ο Γιάννης Μελανίδης προσπαθεί να πετύχει την υική υπέρβαση. Ο Φίλιππας Φίλιος επιμένει να κακοποιεί την πόλη ενώ αυτή τον έχει εγκαταλείψει. Ο Τάκης Τσίγκας πολιτικοποιεί την γοητεία του σε λάθος τόπο. Ο Αλέξανδρος Καχριμάνης ηγείται λόγω βλάχικης διαπολιτισμικότητας. Ο Μάκης Χατζηεφραιμίδης πολιτεύεται λόγω εγγενούς-θνησιγενούς γραφικότητας. Ο Χρήστος Μαντάς λόγω πονηρεμένης απανταχού αμοραλιστικής διεισδυτικότητας. Ο Χρηστος Μεντης κινητοποιεί αριστερά αντανακλαστικά σε καιρούς αταραξίας. Εύχομαι η πόλη να αντισταθεί στην γοητεία που της προσφέρουν οι πολιτικοί και να ορθοποδήσει από μόνη της, από τους κατοίκους της, από τους εργαζόμενους σε αυτήν και από αυτούς που την αγαπούν από μακριά Και είναι πολλοί Ο Φ.Μωρόγιαννης είναι Ψυχίατρος, Δρ.Ιατρικής Παν.Ιωαννίνων 6